آن روز در این وادی...

به یاد ِ زنده‌ی جاودان مرتضا کیوان

آن روز در این وادی پاتاوه گشادیم

         که مرده‌یی این‌جا در خاک نهادیم.

چراغ‌اش به پُفی مُرد و

ظلمت به جان‌اش درنشست
	اما

چشم‌انداز ِ جهان
	همچنان شناور ماند

                                                         در روز ِ جهان.

مُرده‌گان
	در شب ِ خویش
		از مشاهده بی‌بهره می‌مانند

          اما بند ِ ناف ِ پیوند

      هم ازآن‌دست

        به جای است.

  

           یکی واگَرد و به دیروز نگاهی کن:

                 آن سوی فرداها بود که جهان به آینده پا نهاد

احمد شاملو