زمستان

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ،

                                  سرها در گریبان است .

کسی سر بر نیارد کرد

              پاسخ گفتن و دیدار یاران را .

نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،

                       که ره تاریک و لغزان است .

وگر دست ِ محبت سوی کس یاری ،

             به اکراه آورد دست از بغل بیرون ؛

                          که سرما سخت سوزان است .

نفس ، کز گرمگاه سینه می آید برون ،

                                         ابری شود تاریک

                        چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .

نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم

                             ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟

 مسیحای جوانمردم !

             ای ترسای پیر ِ پیرهن چرکین !

 هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی... 

     دمت گرم و سرت خوش باد !

         سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای!

  منم من ،

       میهمان هر شبت ، لولی وَش مغموم .

  منم من ،

         سنگ تیپاخورده ی رنجور .

   منم ،

         دشنام پست آفرینش ، نغمه ی ناجور .

نه از رومم ،

      نه از زنگم ،

            همان بیرنگ بیرنگم .

                     بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم .

حریفا !

    میزبانا !

        میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد .

 تگرگی نیست ، مرگی نیست .

          صدایی گر شنیدی ،

                     صحبت سرما و دندان است .

من امشب آمدستم وام بگزارم.

           حسابت را کنار جام بگذارم .

چه می گویی که بیگه شد ،

                              سحر شد ،

                                    بامداد آمد ؟

فریبت می دهد ،

          بر آسمان این سرخی ِ بعد از سحرگه نیست .

          حریفا !

               گوش سرما برده است این ،

                      یادگار سیلی ِ سرد ِ زمستان است .

و قندیل سپهر تنگ میدان ،

                            مرده یا زنده .

به تابوت ستبر ظلمت نه توی ِ مرگ اندود ، پنهان است .

حریفا !

           رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است .

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت .

    هوا دلگیر ،

        درها بسته ،

            سرها در گریبان ،

                       دستها پنهان ،

                                   نفسها ابر ،

                                     دلها خسته و غمگین ،

                                     درختان اسکلتهای بلور آجین .

           زمین دلمرده ،

                  سقفِ آسمان کوتاه ،

                          غبار آلوده مهر و ماه ،

                                                 زمستان است .

اخوان ثالث